ویژگی‌های اقلیمی استان خوزستان

ویژگی‌های اقلیمی استان خوزستان

ویژگی‌های اقلیمی استان خوزستان

بر اساس تقسیم‌بندی اقلیمی کوپن، آب و هوای استان خوزستان از نوع «آب و هوای نیمه صحرایی نواحی کم‌عرض جغرافیایی» است که میزان گرمای متوسط سالیانه آن از 18 درجه سانتی‌گراد تجاوز می‌کند و دارای تابستان‌های خشک و هوای مه‌آلود است. از مطالعه آمارهای جوی ایستگاه‌های هواشناسی موجود، چنین استنباط می‌شود که خوزستان و سواحل مجاور آن از مناطق گرم دنیا هستند که بی‌تردید در نواحی هم عرض خود از حیث مقدار گرما نظیر ندارند چنان که متوسط گرمای سالانه آن از 24 تا 28 درجه سانتی‌گراد تفاوت می‌کند. تیر و مرداد؛ گرم‌ترین ماه‌ها و دی و بهمن؛ خنک‌ترین ماه‌های سال در خوزستان هستند ولی مقدار گرما حتی در دی و بهمن به قدری زیاد است که نظیر آن را در هیچ جای دیگر ایران نمی‌توان دید. استان خوزستان از لحاظ آب و هوایی دارای سه ناحیه آب و هوای به شرح زیر است: 1- ناحیه سردسیر: هوای این ناحیه در زمستان‌ها بسیار سرد و نزولات جوی بیشتر به صورت ریزش برف و میزان بارندگی در این ناحیه، بیشتر از دیگر نقاط استان است که گاه تا 500 میلی‌متر می‌رسد. این ناحیه شامل ارتفاعات شمالی و شمال شرقی است. 2- ناحیه گرم و خشک: این ناحیه شامل جلگه‌ها و دشت‌های جنوب و جنوب غربی است که وسعت آن بیشتر از نواحی معتدل و سرد است ولی به علت عبور رودخانه‌های پرآب و دائمی، از امکانات زیستی، کشاورزی و اقتصادی نسبتاً مساعدی برخوردار است. 3- ناحیه معتدل: این ناحیه به صورت نوار نسبتاً باریکی بین دو ناحیه بالا کشیده شده و شامل نواحی کوهپایه‌ای و جلگه‌های نسبتاً مرتفع شمال شرقی می‌شود. ریزش برف فقط در زمستان و در بعضی نواحی شمال شرقی و کوهستانی این منطقه که همجوار استان‌های لرستان و چهارمحال و بختیاری است، صورت می‌پذیرد. ولی باران در بیشتر نقاط آن می‌بارد. معمولاً اوج بارندگی استان خوزستان در ماه‌های آذر تا اسفند است. این بارندگی سبب بالا آمدن آب رودخانه‌های جاری در این استان گردیده و از این نظر کمک بسیار مؤثری به وضعیت کشاورزی می‌کند.